był właśnie Michał. Nie była to zapewne dla niego najłatwiejsza noc. Puścić J. Uznańskiego i S. Janika nocą w Kazalnicę, czy czekać do rana? A jeśli coś się stanie któremuś z nich? A ci tam w ścianie, 200 m niżej, oni się nie liczą? Ratownicy są po to, aby się narażać. No tak, ale do jakiego stopnia, gdzie jest granica rozsądnego ryzyka? Wtedy zapewne nie uzmysławiałem sobie tego tak wyraźnie - te problemy i wątpliwości nabrały ostrości dopiero wtedy, gdy przyszedł czas, że sam musiałem decydować i dokonywać wyboru. Wtedy - w tę noc - najważniejsze było dla mnie bronienie się przed zimnem i