wiecznemu nazewnictwu szabel, to łatwo zauważymy, że nazwy wówczas używane są dosłownie bądź też pośrednio związane ze Wschodem. Po cóż miano by w takim razie stosować nazwę karabeli w jej włoskim czy zachodnim znaczeniu, a nie właśnie w orientalnym (tyle że nie w wersji Czesława Biernackiego)? Szabla węgierska to przecież naturalizowana na Węgrzech turecka szabla tamtejszej jazdy. Szabla węgiersko-polska to broń sieczna, łącząca w sobie określone cechy form szabel tureckich i perskich. Szabla husarska natomiast to broń, która powstała w Polsce pod wpływem form orientalnych (przetworzonych w szablach węgiersko-polskich) i zachodnich. Stąd też w odniesieniu do karabeli należy przyjąć