Pohulanka w Wilnie. Leszek, wbrew obiekcjom moim i Pranasa, wspina się i zrywa. <br> Jeden z najpiękniejszych ludzi, jakich znałem. Był przystojny, szczupły, dobrze zbudowany i, jak to określa język polski, urodziwy, ale jego uroda nie ograniczała się do strony fizycznej, otaczała go jakaś promienność i ta zdawała się być moralnej natury. Mieszkał w Warszawie i zajmował się tam działalnością socjalistyczną, a do Wilna przyjeżdżał w sprawach ZNMS-u, czyli Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej. Wtedy nazywać siebie socjalistą znaczyło przede wszystkim występować przeciwko "narodowcom", którzy rozpętali tak histeryczną kampanię przeciwko Żydom, że trudno było nie podejrzewać hitlerowskich inspiracji. Podczas wojny Leszek należał