latach 50., którzy jako dzieci spędzali najwięcej czasu przed telewizorem. Putnam uważał, iż spadek zaufania społecznego jest efektem utożsamiania świata realnego ze światem telewizyjnym, pełnym przemocy, międzyludzkiej nielojalności i zdrady, wzajemnego wykorzystywania i oszukiwania. Ci, którzy spędzają więcej czasu oglądając telewizję mają, jego zdaniem, silniej wierzyć, iż świat realny jest nędzny i ponury.<br>Tymczasem najnowsze badania pokazują, iż nie jest to prawda. Gdy w analizach uwzględni się zmienne demograficzne oraz poziom optymizmu życiowego telewizyjnej publiczności, to okazuje się, iż pokolenie urodzonych w latach 50. "pochłaniaczy telewizji" jest najbardziej społecznie zaangażowane. Okazało się także, iż zarówno zaufanie jak i zaangażowanie społeczne zależą