jakiś namysł. Ale ten ktoś stał najwyraźniej z drugiej strony. Starszy przodownik Sysek podnosił już rękę, by zastukać ponownie, gdy drzwi uchyliły się z wolna. Rozprostował zaciśniętą w kułak dłoń i - nieprzepisowo, dwoma palcami - zasalutował stukając obcasami. "Dziewczyna klasa - przemknęło mu przez głowę. - I nawet wcale nie wygląda" - zaniepokoił się nieco, czy otrzymane informacje są prawdziwe.<br>Ale szwagier Syska, Kazimierz, z którym już od roku dzielili się dochodami, nie mylił się nigdy. Upewniony tą myślą przodownik zapytał: "Czy można?" - i stanowczo wkroczył do hallu.<br>Wychodził po kwadransie. Był uśmiechnięty i ojcowski.<br>- Niech pani wierzy, że jestem szczery Polak i nie biorę