pojmował historii i matematyki, a o sobie mówi: "jestem z rasy biegaczy, czytelników śladów, analfabetów wobec idiomów"? Biegaczy, podobnie jak są nimi pyknoleptycy, których discursus jest "parkurem", jest, wedle podrasowanej nieco definicji Virilia na podstawie łacińskiej genealogii słowa, właśnie "bieganiem tu i tam, co dobrze oddaje pyknoleptyczne wrażenie pośpiechu i niedostatek wiedzy użytkowej"? Analogie sytuacji i zachowań są w mym odczuciu ewidentne. Oto więc dyskurs pyknoleptyczny, jakim go widzę: pośpiech i wysokie, niekiedy zawrotne tempo skojarzeń; technika szybkiego montażu, posuwanie się skokami, tworzenie krótkich ciągów i cykli myślowych; skrót myślowy jako postępowanie dosłowne; niemożność rozróżnienia między epizodem a powszechnikiem; zachwiany status