trudno. Bardzo jadalny, lekkostrawny, choć przecież zgniły - zaśmiał się grubiańsko.<br>No i trafił w samo sedno. Zygmunt nie mógł dłużej zwlekać. Poczerwieniał nagle i zbliżył się do Północnego z wyciągniętą ręką.<br>- Schowaj go, Zygi, schowaj... Z takim kozikiem na mnie, też coś! Chcesz mnie nim dźgnąć? Stary, to twoja bezsilna nienawiść do samego siebie. Spuściłeś ją, że się tak wyrażę, z łańcucha. Nie każdy ma w sobie tyle odwagi. Większość do samej śmierci boi się ją uwolnić. Co więcej, większość udaje, że jej w sobie nie nosi. Ale ona jest! Tkwi w nich. Nienawiść do nieprzetłumaczalnych snów, topniejących złudzeń, powtarzalnych omamów