Szybkie spojrzenie wokół, rutynowy przegląd otaczającej maszynę przestrzeni powietrznej i jeszcze zamaszyste spojrzenie w dół, płasko odbite od skrzącej się łuską fal i drażniącej źrenice powierzchni.<br>Coś nie tak!...<br>Jeszcze jedno spojrzenie. Jeszcze raz, lecz szerzej, dokładniej, uważniej, dłużej... i wciąż ten jakiś dziwny, dokuczliwy, dający znać o sobie, drażniący niepokój. Jakby w polu widzenia znalazło się nagle coś nowego, jakby coś zupełnie innego, odmiennego, coś, czego dotychczas nie zauważył, nie dostrzegł... JEST!!! Statek w dole...<br>To był duży masowiec, w którym od pierwszego wejrzenia podejrzewał coś nie w porządku. Pewnie stąd właśnie ten dziwny niepokój, stąd przy drugim spojrzeniu w