i sam, na własne uszy usłyszałem ten nieprawdopodobny meldunek. Nie spadli. Po prostu zmarli z wyczerpania. W niespełna godzinę później kierownik siedział w Stacji Centralnej Grupy Tatrzańskiej GOPR i spokojnym głosem relacjonował przebieg owego fatalnego dnia. Nagrywaliśmy tę opowieść - za jego zgodą oczywiście - zdając sobie sprawę, że jesteśmy świadkami czegoś niezwykłego nawet dla nas, ratowników, przywykłych do sytuacji niecodziennych. Jeśli z pięcioosobowej grupy rówieśników umiera z wyczerpania dwóch, a pozostali znoszą te same warunki bez szwanku, to jest to rzeczywiście trudne do zrozumienia.<br>Sekcja zwłok nie rozwiązała zagadki.<br>Choć właściwie zagadek nie było. Poza tą jedną, że nie wiemy, dlaczego ktoś