tworzyły jedną całość. <br>Żaden konar nie ma tu swojego końca, gdyż z obu stron <br>wrasta do sąsiednich pni, cieńsze zaś gałęzie <br>rozpięte są pomiędzy dwoma konarami. Aby wyrwać z ziemi <br>jedno drzewo, trzeba by wyrwać cały las powiązany w nierozłączną <br>całość. <br><br><br><br>Stał wysoko nad ziemią, na grubym konarze. Spostrzegł, <br>że nikłe światło rozproszone w gęstwinie pochodzi <br>z nielicznych otworów, jakby studzien w nieprzejrzystym sklepieniu <br>lasu. Wlewały się tamtędy smugi błękitnego światła. <br>Uchem złowił stłumione nawoływania ptaków. Piął <br>się po korze gładkiej i lśniącej. Na koniec dotknął <br>głową liści. Leżały poziomo, zachodząc jeden <br>na drugi. Były mięsiste, o śliskiej powierzchni i dostatecznie