mi do szczęścia.<br>Natomiast na książki w szarych mnisich habitach wydaję pieniądze bez opamiętania. Spowodowała to pierwsza poważna lektura po Trylogii i Panu Tadeuszu, tzn. tomy Gombrowicza otrzymane od angielskiego wydawcy do recenzji wewnętrznej. Dzięki przekorze tego "anty-Polaka" przeniknęłam całą tradycję polską wstecz. Strach pomyśleć, na jakim obcym bruku niszczałyby jego rękopisy, gdyby nie hodowla pisarzy pod Paryżem. I co by było z Hłaską? I kto jeszcze by głodował - i daremnie dobijał się do głosu?<br>O czymś zapewne świadczy urządzenie mojej biblioteki polonistycznej: na półkach wszystko w porządku historyczno-chronologicznym, a na osobnym regale, żeby trafić nawet po ciemku: Krasiński