pasa bębenek. Jego dłonie wybijać zaczęły rytm przyzywania: ra-ta, ra-ta, ta-ta, ra-ta. Nie trwało długo, gdy z kłębowiska walczących wojowników wynurzył się Kog. Jego nieosłonięte żadnym hełmem włosy zlepiła posoka, twarz miał umazaną ziemią, krew pokrywała zbroję i dłonie, kapała na buty i znaczyła ciemnymi plamami nogawice.<br>Kog otrząsnął się, jakby wyszedł z wody. Zbliżył do gońca, przykucnął. Twarz wojownika znalazła się naprzeciw oczu chłopca. Kog nie miał lewego ucha, czarna szrama biegła przez jego brodę i szyję. Spękane wargi odsłoniły dziąsła z powybijanymi zębami. Chłopiec przekazał wojownikowi polecenie Toszi. Szerszeń kiwnął głową i podniósł do ust