kanapą rozpięty był szal wschodni jej babki, zesłanej wraz z mężem ongi, w 31 roku, na Kaukaz. Babka Zwardecka "wodę z Tereku na koromysłach nosiła..." <br>Szal - obok listu księcia Józefa do dziada Żabczyńskiego, kapitana legionów, obok pożółkłego "stanu służby" tegoż kapitana, który był ranny w rękę pod Santo Leo, w nogę pod Somosierrą, w głowę pod Hohenlinden, przetrwał San Domingo i w "nadgrodę czynów walecznych" otrzymał "pensję retretową w Korpusie Weteranów", obok liściku nabazgranego dziecinnymi kulasami przez ojca, jedynaka tamtego Napoleonidy do jakiegoś w gęstwinie zamierzchłych rodzinnych powikłań utajonego wuja Eckerta, liściku skropionego łzami dwunastoletniego kadeta - sieroty: "Wielce czcigodny, sercu memu