Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Fokus. Poznać i zrozumieć świat
Nr: 11
Miejsce wydania: Warszawa
Rok wydania: 2003
Tytuł: Fokus. Poznać i zrozumieć świat
Nr: 11
Miejsce wydania: Warszawa
Rok wydania: 2003
plan lotów coraz częściej nie jest przestrzegany.
Centralne sterowanie
Już w latach 70. kilka krajów Europy Zachodniej uznało, że podział przestrzeni powietrznej według granic państwowych jest nieopłacalny. Najważniejsze dla ekonomiki latania są koszty paliwa. Minimalizuje się je przez jak najszybsze osiąganie największej wysokości przelotowej, loty po najprostszych trasach i lądowania o czasie. Tymczasem nim samolot osiągnął poziom przelotowy, przekazywano go z jednego lokalnego ośrodka kierowania do drugiego, pilot prosił o kolejne zezwolenia, procedury się ślimaczyły, a przewoźnicy tracili.
Do zarządzania wspólnym obszarem powołano wówczas Centrum Kontroli Górnej Przestrzeni Powietrznej (z siedzibą w holenderskim Maastricht), które wyeliminowało przekazywanie samolotów z jednego lokalnego ośrodka
Centralne sterowanie
Już w latach 70. kilka krajów Europy Zachodniej uznało, że podział przestrzeni powietrznej według granic państwowych jest nieopłacalny. Najważniejsze dla ekonomiki latania są koszty paliwa. Minimalizuje się je przez jak najszybsze osiąganie największej wysokości przelotowej, loty po najprostszych trasach i lądowania o czasie. Tymczasem nim samolot osiągnął poziom przelotowy, przekazywano go z jednego lokalnego ośrodka kierowania do drugiego, pilot prosił o kolejne zezwolenia, procedury się ślimaczyły, a przewoźnicy tracili.
Do zarządzania wspólnym obszarem powołano wówczas Centrum Kontroli Górnej Przestrzeni Powietrznej (z siedzibą w holenderskim Maastricht), które wyeliminowało przekazywanie samolotów z jednego lokalnego ośrodka
plan lotów coraz częściej nie jest przestrzegany.<br><br><tit>Centralne sterowanie</><br><br>Już w latach 70. kilka krajów Europy Zachodniej uznało, że podział przestrzeni powietrznej według granic państwowych jest nieopłacalny. Najważniejsze dla ekonomiki latania są koszty paliwa. Minimalizuje się je przez jak najszybsze osiąganie największej wysokości przelotowej, loty po najprostszych trasach i lądowania o czasie. Tymczasem nim samolot osiągnął poziom przelotowy, przekazywano go z jednego lokalnego ośrodka kierowania do drugiego, pilot prosił o kolejne zezwolenia, procedury się ślimaczyły, a przewoźnicy tracili.<br><br>Do zarządzania wspólnym obszarem powołano wówczas Centrum Kontroli Górnej Przestrzeni Powietrznej (z siedzibą w holenderskim Maastricht), które wyeliminowało przekazywanie samolotów z jednego lokalnego ośrodka
