tak jak w moim śnie. Już nie miała jasnych włosów. Kasztanowe. Tylko chyba sama sobie kładła tę farbę. Wyszły z tego nierówne pasemka. Po prawej stronie więcej takich jak ciemny kasztan, a po lewej przewaga jasno rudych. Ale i tak wyglądała z tym korzystnie. Muszę dodać, że, odkąd poznałyśmy, nie obcinała włosów. Teraz sięgały jej już do ramion.<br>Piękna dziewczyna, pomyślałam. Czułam dla niej wdzięczność. Dzięki niej poznałam latanie. Coś najpiękniejszego na świecie. Nawet jeśli czasami bolą przez to wszystkie mięśnie łącznie z mięśniem sercowym. Dodała mi odwagi, a w końcu i siły. Kiedyś, dawno temu, mój Robert żartował ze mnie