mozolnie trzy wielkie a koślawe krzyżyki...<br>Co gdy już dokonane zostało, pada nieodmiennie komisarskie:<br>- No, idźże sobie już, człowieku... z Panem Bogiem!<br>I tyle.<br>Więc Trząska (albo Półtorak) znowu zginał w ukłonie plecy - w ukłonie pobożnym a nieokreślonym co do kierunku - i ruszał ku drzwiom kancelarii, aby odsapnąć nieco i ochłonąć dopiero w ciemnej, głębokiej sieni... Tam jeszcze kilku innych czekało swej kolei-Około południa znużony dygnitarz zamykał commissorium. Teraz ożywiał się pan Czartkowski i wzmiankami o obiedzie tudzież sentencją ewangeliczną, że "duch jest ochoczy, mój łaskawco, ale ciało mdłe... od razu stwarzał atmosferę pełną pogodnej nadziei i miłego humoru, daleką