nagrodę państwową, wówczas bardzo się liczącą, która nobilitowała pisarza do rzędu "nieśmiertelnych". Próbowała ta tetralogia rozwiązać konflikty inteligenta w procesie formowania się społeczeństwa socjalistycznego. Późniejsze jego powieści nadal drążyły te same problemy. Dla uważnego czytelnika, obserwującego rozwój pisarstwa Kazimierza, jasne było, że autor coraz wnikliwiej dociera do istoty przemian i oddala się od czystej politycznej propagandy, choć nigdy nie czynił tego tak nachalnie i prostacko, jak inni koledzy, również wieńczeni sukcesami wydawniczymi i bałwochwalczymi recenzjami. Proza Kazimierza, wykwintna, wycyzelowana, wyróżniała się swymi literackimi walorami pośród setek miernych pozycji, co należy docenić, niezależnie od tego, jak osądzamy dzisiaj te książki. Kiedy osiągnął