wykonaniu kalifornijskiej Berkeley Stage Company. Bzdurę, którą wygwizdałyby widownie Warszawy czy Budapesztu, mogła w tych latach wziąć na serio doprawdy tylko albo nomenklatura z Berlina albo studenteria z Berkeley.<br> Tym dwom rodzajom publiczności Müller służył do niedawna całkiem sprawnie. Bez widocznego szwanku dla swojej artystycznej integralności potrafił, z jednej strony, odgrzewać bez końca swoje stalinowskie sztuki produkcyjne na użytek NRD-owskich elit (Łamistrajka, o którym obszerniej za chwilę, wystawił Deutsches Theater jeszcze w styczniu 1988), z drugiej zaś - imponować elitom kulturalnym Zachodu swoim polemicznym stosunkiem do co bardziej agitacyjno-propagandowych sztuk Brechta. (Jak pisze w eseju z roku 1980, u Brechta