motocyklach i Ukraińcy na rowerach. Rozpalili ogniska, rozłożyli się, jedli i pili, i szczali pod moim drzewem. Igły kłuły mnie za kołnierzem, ale musiałam siedzieć bez ruchu, siusiać pod siebie i patrzeć na nich przez cały ten przeklęty dzień.<br><br>Któregoś wieczora nie miałam siły wstać i zostałam w grobku, żeby odpocząć. Ale nie przybyło mi sił i zostałam na następną noc. A potem na jeszcze jedną. Później straciłam rachubę. Była wiosna i nie czułam zimna. I jeść mi się nie chciało. Nawet wszy stały się mniej dokuczliwe, więc spałam. Budziło mnie tylko pragnienie. Zdawało mi się, że słyszę ludzkie głosy, ale