omijał spojrzeniem trumnę i błądził wzrokiem po drzewach i chmurach.<br>Z nagłym łoskotem osunęło się do dołu trochę piasku i spłoszyło motyla, który fruwał w pobliżu, a wszyscy raptownie spojrzeli do góry, jakby stamtąd nadchodził jakiś znak.<br>A na górze tylko coraz głośniej szeleściły liście i nadciągała ciemność.<br>Ksiądz począł odprawiać egzekwie, a jego pierwszym słowom zawtórował szloch siostry zmarłego, z jej oczu ciekły łzy zmieszane z tuszem do rzęs i skapywały na upudrowane policzki.<br>Pan Janek pochylił się ku niej i coś szepnął do ucha, a ona podniosła ku niemu swoje duże zapłakane oczy i przez moment rzeczywiście wyglądali jak