ponownie natknął się na coś gorącego i zalanego wadą .<br>&lt;page nr=160&gt;<br> W tej chwili wolałby pomyśleć, że w istocie włożył rękę do wrzątku, niż domyślać się prawdy. Przecież myśl o tym, że dotykał palcami twarzy Widmara, była straszniejsza od najbardziej dzikiego wymysłu.<br>- Co się z panem stało? - powtórzył drżąco i ku swemu odprężeniu poczuł, jak obok niego coś się wreszcie poruszyło.<br>- W klatce piersiowej!... - posłyszał wściekły szept i zdumiał się nawet, że ktoś może do takiego stopnia wściekać się na własną klatkę piersiową. Od razu jednak patem w szepcie zabrzmiało wyjaśnienie:<br>- Serce łomoce w klatce!... - i coś mignęło w miejscu, gdzie powinna była