połowie. A ponieważ jest to orbital antywiążący, usunięcie jednego elektronu, to znaczy jonizacja cząsteczki, powinno wzmocnić jej wiązanie. Istotnie, doświadczenia pokazują, że jon &lt;gap&gt; jest bardziej trwały niż obojętna cząsteczka &lt;gap&gt;. Wreszcie w hipotetycznej cząsteczce &lt;gap&gt;, mamy wyłącznie pary całkowicie zapełnionych orbitali i efekty antywiążące znoszą z nadwyżką efekty wiążące - dwa atomy neonu odpychają się wzajemnie. <br>Warto zauważyć, że dla jąder o coraz większym ładunku orbitale atomowe o najniższej energii są skupione coraz bliżej odpowiednich jąder i ich wzajemne nakrywanie staje się zaniedbywalne, co prowadzi do znikomego udziału opisywanych przez nie elektronów w tworzeniu cząsteczki. Dlatego zwykle do prawidłowej oceny energii wiązania wystarczy wziąć pod