akcja rozgrywała się w kawiarni. Pan i pani zamawiali kruche ciastka, na co kelner oświadczał: "U nas wszystkie ciastka są kruche". Uważałam to za świetny dowcip, bo przecież "kruche" to "pokruszone", więc co to za kawiarnia! Ba, rodzice nie śmieli się ze skeczu tylko ze mnie, co na długie lata oduczyło mnie pisania utworów scenicznych. I kiedy publiczność zaczęła moje sztuki nagradzać śmiechem, przekonana byłam zrazu, że śmieje się ze mnie, dzięki czemu nie przewróciło mi się w głowie i podejrzewam, że Szekspir jest lepszy.<br>Lecz rytmy niechybnie są we mnie. Przez całe życie będzie mi towarzyszyła ta wewnętrzna muzyka, dla