i glukozę podaje się w formie ciągłego wlewu dożylnego pod stalą kontrolą glikemii. Dużym ułatwieniem w stosowaniu tego sposobu kontroli metabolicznej jest dostępność glukometrów oraz pomp infuzyjnych umożliwiających bardzo dokładne dawkowanie podawanego roztworu. Insulinę (krystaliczną obojętną) można rozpuścić w określonej objętości roztworu glukozy i wówczas wystarcza pojedyncza pompa infuzyjna, jednak ogranicza to możliwość doraźnych zmian proporcji insuliny i glukozy, jakich niejednokrotnie wymaga aktualne stężenie glukozy we krwi. Z tego względu najczęściej podaje się insulinę i glukozę przez oddzielne pompy do jednej żyły. W tabeli 111 podany jest algorytm wlewu roztworu insuliny i 5% roztworu glukozy, oparty na oznaczaniu glikemii w odstępach