zarysowywał pierwotny pomysł, ale pozostawało to jakby bez konsekwencji, zawisało w powietrzu. Otwierała się inna droga, a tymczasem realizowaliśmy dalej ten sam scenariusz. Sławek nie zmieniał nic w następnych scenach, chociaż powinien. Okazaliśmy obydwoje - reżyser i ja - za mało przenikliwości, a może charakteru.<br>Mimo żalu, że nie udało się więcej, ogromnie ten film lubię. Jest dla mnie ważny także z przyczyn osobistych: robiłam go, poza wszystkim, dla Marysi.<br>Moja córka od wczesnego dzieciństwa była rozsądniejsza ode mnie, pamiętała o wszystkim za siebie i za mnie, logiczniej myślała. Miała chyba 4 lata, kiedy zapytała mnie przed wyruszeniem gdzieś w drogę, czy nie