armii, obalenia monopolu władzy bojarstwa. W 1550 r. ogłoszono nową kodyfikację prawa świeckiego (Sudiebnik), w rok później - kościelnego (Stogław). Stopniowo ograniczano władzę lokalnych administratorów bojarskich, poddając ich kontroli przedstawicieli miejscowego społeczeństwa; w 1555 r. zniesiono kormlenija. Ograniczono miestniczestwo przy nominacjach dowódców wojskowych. Pobór podatków oddano w ręce wybieranych w poszczególnych okręgach mężów zaufania, co miało uchronić ludność przed rabunkiem ze strony władz, a państwo przed przechwytywaniem jego dochodów przez bojarów. Obawiając się bojarskiej kontrakcji, osadzono w okolicach Moskwy tysiąc dworian z prowincji, gotowych do obrony cara. Wreszcie w 1550 i 1566 r. zwołano sobór ziemski - przedstawicieli społeczeństwa, którzy mieli zatwierdzić reformy