po mistrzowsku operuje materiałem poetyckim. Umie on wykorzystywać odpowiednie efekty i umiejętnie posługuje się kontrastem, przeciwstawiając ponure obrazy ucisku radosnym pieśniom zwycięstwa, heroiczną odwagę ludzi dobrej woli długim wahaniom ociągających się i gnuśnych pobratymców, przekleństwo Meroz błogosławieństwu Jael. W końcowym obrazie, opisując ze współczuciem matkę Sysery, osiąga szczyty artyzmu, wyrażając okrutną radość spowodowaną śmiercią wroga. W tym miejscu nasz poeta okazuje się poprzednikiem Ajschylosa, który w swych Persach podjął podobny wątek, tak dramatyczny w scenie z Atosą, matką Dariusza.<br>Ta pieśń, żywa i pełna dramatycznego napięcia, nie przedstawia wydarzeń zgodnie z ich następstwem czasowym, lecz często zmienia czas i miejsce ich