głos.<br>- Jezus Maria! - odkrzyknął Adaś. - Kto mówi?<br>- Burski! Staszek Burski! - zawyła figura oświetlając własną gębę, aby ją Adaś mógł ujrzeć i uwierzyć. - Co to znaczy? - Dowiesz się... Pan Bóg cię tu przysłał... - mówił Adaś<br>śmiejąc się i płacząc równocześnie. - Prędko, prędko! Tnij więzy! Cztery postacie, co spadły wraz z burzą, oniemiały na chwilę, gdyż radosne zdumienie odebrało im głos. Teraz zawyły wdzięcznie wszystkie razem.<br>- Co się stało? - zawołał drżącym głosem Francuz.<br>- Jesteśmy ocaleni! - zakrzyknął Adaś. - Tam jest jeszcze jeden... Staszek, prędko, u Boga Ojca! Uwolnij tamtego! Ponieważ jednej latarki było za mało, więc usłużne błyska<br>wice raz po raz oświetlały mokrą