na krawędź przepaści. Spojrzała w dół i odczuła zawrót głowy. Pod nią miasto ubrane w sine opary jesieni rozkładało swe opuchnięte członki. Ropiejące domy wyrzucały gorączkę dymów.<br>Breslau.<br>Ostatnia stacja jej kabaretowej Kalwarii.<br>Czerwona plama Rynku z podwójnym wytryskiem wież kościoła Marii Magdaleny. Poczerniałe cielska robotniczych przedmieść. Ołowiany wąż Odry, opasujący kościelną wyspę.<br>Weszła na kamienną balustradę, wyślizganą przez setki lat tysiącami dłoni.<br>Rozłożyła ramiona ruchem podpatrzonym u mieszkańca ołtarza. Powoli pochyliła się do przodu.<br>Runęła głową w dół.<br><br>&lt;page nr=57&gt;<br><br><br>&lt;div type="letter"&gt;Mamo!<br>Zobaczymy się niebawem. Na samą myśl drżą mi wszystkie członki mych ciał astralnych. Chciałem jeszcze tylko wspomnieć o jednej sprawie. Pamiętasz