rozpocząłem od lektury książki pisarza kompletnie nie znanego, bo jeśli nawet Piotr Kuncewicz nie wie, kim jest Jerzy Przybysz, to naprawdę nikt go nie zna. "Pustynia Dżebel" wydała mi się z wielu względów interesująca. Miała to być opowieść o zupełnie nie znanej nam Saharze. Akcja tej powieści-wspomnienia jest niewątpliwie oryginalna. Postsolidarnościowy dziennikarz Jerzy jedzie na Saharę, by przyjrzeć się warunkom pracy pielęgniarek i lekarzy zatrudnianych na kontraktach i zarobić trochę grosza. Trwa wojna między dwoma afrykańskimi państwami. Jerzy uczestniczy w polowaniu na "czarne antylopy", którymi okazują się uciekinierzy. Jest świadkiem zabójstwa jednego z nich. Nie budzi to w nim jednak