nie potrafią połączyć tych dwóch cech i zawodzą. <br>W ostatnich latach często wspinał się samotnie i musiał sam podejmować decyzje. To ogromnie wyczerpuje. A jak człowiek jest w stresie - wszystko jest możliwe. Nigdy nie wierzył w to, co pisali Messner i Kurtyka o omamach, jakie miewają podczas samotnej wspinaczki, o osobliwym towarzystwie. Nie przypuszczał, że to może być tak niewiarygodnie plastyczne, niemal fizyczne. Pierwszy raz to przeżył na Dhaulagiri, po raz drugi na Shisha Pangma. Wchodził samotnie Ścianą Wschodnią. Po 16 godzinach wspinaczki, kiedy do szczytowej grani miał jakieś 150 metrów, trafił na lodową gładź przysypaną świeżym śniegiem z wyższych partii