uciszona do gaszonego wapna, do fajansowej gliny, z której nawet korzonek perzu wyjadło słońce.<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>&lt;page nr=27&gt;<br> Ludzie wprawdzie zauważyli tę, jak oni ją nazywali, opieszałość w czczeniu pamięci zmarłego rodzica, ale widząc moją krzątaninę wokół pozostawionego mi gospodarstwa, dali pokój domysłom i plotkom.<br> Zresztą nikt nie miał prawa podejrzewać mnie o synowską oziębłość i oschłość.<br> W mojej wsi rzadko się widywało mężczyzn płaczących na pogrzebie.<br> Chyba że ktoś sobie mocno podpił przed stypą lub przypomniał sobie wyrządzoną mu w testamencie krzywdę.<br> A ponieważ ja z moim starym żyłem zgodnie, testamentu zaś rodzic nie zdążył zostawić, tym bardziej nikt nie miał powodu podejrzewać mnie