przez znormalizowne znaki zodiaku, pozwalały dość dokładnie określać położenia planet. Rzecz ważna, gdyż babilońscy astronomowie zaczynali już nie tylko śledzić ruchy planet, lecz układali także tablice przyszłych ich położeń. Metoda "dwóch kciuków nad" zupełnie się do tego nie nadawała.<br>Najdawniejsze świadectwa posługiwania się trzydziestostopniowymi znakami zodiaku pochodzą z V wieku p.n.e. Jest to zapisana na glinianych tabliczkach lista zaćmień Słońca między 474 i 456 rokiem p.n.e. W innym tekście klinowym, opisującym stan nieba z kwietnia (zwanym wówczas nisanem lub ajanem) 419 roku p.n.e., czytamy:<br><br>&lt;gap&gt;<br><br>Gdyby nazwy znaków nie oznaczały tutaj równych, trzydziestostopniowych odcinków koła zodiakalnego, podane położenia