dłońmi w kolana. <br>- No, no... jeśli historycy tak odczytują rzeczywistość... Ładny interes... To, co pijemy, to nalewka z kwiatu czarnego bzu. Uwaga! Nie z jagód, tych fioletowych, co się nimi drozdy i gołębie grzywacze objadają, nie... z kwiatów. - Zbliżył dłonie do siebie, jakby osłaniał migocący ogienek. <br>- Baldaszkowate, kremowe i pachnące padliną! - Śmieje się. - Nie "cuchnące", pachnące! A jak się je utopi w czystym jak łza spirytusie... to napój z nich wykwintny... nie dla nałogowców. Po co tu komentować, pan docent już zdążył ocenić moją "białą mokkę"... - Zapalił fajkę. A Hans znowu kilka kropel na język. "Dam mu zapalić. Rzeczywiście trunek zalatuje