od "takiej" wymagać?! Jest przecież nimi <br>tak zajęta, że nawet - zapomina o Adeli! <br><br>No - nie całkiem. Teraz na przykład znowu posyła <br>w jej stronę nieśmiały uśmiech. <br><br>Ale Adela... nie! Adela nie widzi nawet tego uśmiechu! Po prostu - nie <br>dostrzega go... <br><br> Pewnego jednak razu Adela usłyszała w sklepiku, <br>jak Katarzyna, "kucharka pana doktora", opowiadała: <br><br>- Dziecko bez matki, proszę pani! Czasem, jak ścielę <br>jej łóżko, to poduszka aż mokra od łez. Ojciec <br>ciągle w robocie, ciotka ma fioła i cięgiem się <br>tylko leczy, do szkoły jej nie posyłają, bo niby chora. <br>Czeka to tak, proszę pani, na te listy, że po dziesięć <br>razy do