nie skończyła się wraz ze śmiercią Apostołów. Dzieje Kościoła pokazują, że prawda chrześcijańska żyje, a wraz z następstwem czasów dochodzi do uściśleń dogmatycznych. Inaczej brzmiało wyznanie wiary Kościoła w wieku II, a inaczej w wieku V. Inna była praktyka udzielania chrztu na początku ery chrześcijańskiej, a inna po kilku wiekach panowania tej religii. Dlaczego się tak działo? Anglikanie przyjmowali formułę Wincentego z Lerynu, że katolickie i prawdziwe jest to, co było głoszone zawsze, wszędzie i przez wszystkich. Ale doktryna ta zupełnie się nie nadawała jako miara pozwalająca odróżnić w historii słuszny rozwój od wypaczenia. W czasie dwóch największych sporów teologicznych wczesnego