możliwościami przystosowawczymi i nie daje poczucia sukcesu <br>Ustrój szkolny coraz bardziej precyzuje i atomizuje swe wymagania wobec ucznia, a potem jak samospełniająca się przepowiednia musi je ocenić. Aparat szkolny zgodnie ze swą tradycją porównuje urywkowy, cząstkowy stan wiedzy i umiejętności wyegzekwowany od ucznia z jakimś abstrakcyjnym ideałem ucznia ujętym w papierkowych normach. Aparat ten jak bezduszna maszyna wyciska z ucznia zasoby nieprzydatnych informacji i przydziela cyfry dzielące dzieci na tych przegranych i tych jeszcze bardziej przegranych, a do sukcesu w szkole zdolni są tylko potulni. Ze statystyki stawianych ocen widać, jakie szanse edukacyjne ma przeciętny uczeń. Nie lubi szkoły, nauczycieli, nie