osobliwszy urok, i zrobiło mi się tak, że musiałam coraz mocniej ściskać dłoń Diega, bo jeszcze przypominałam sobie naszą drogę i tamto nad przepaścią, a Diego był obok, i coraz gwałtowniej coś mnie do niego ciągnęło, coraz niespokojniej, coraz, no, już nie wiem sama, już trudno - myślałam, i w tej pieczarze Diego się rozebrał, zobaczyłam nagie plecy, biały był, to przecież mężczyzna - myślałam, i nogi, a potem zaraz do mnie, położył się, i tak oboje na gałązkach kosodrzewiny - kochasz? - kocham - szeptamy, i zaczął zdejmować ze mnie Ale jak ja Wam to, Wielebni Ojcowie Obnażył mnie po pas i od razu przestał