mniejszej (chudy) lub większej (tłusty) zawartości frakcji iłowej. W tym przypadku nazwy odzwierciedlają wpływ zawartości frakcji iłowej na plastyczność gruntu. Na wykresie plastyczności znajduje się także druga linia (ponad linią A), tzw. linia U. Wyraża ona empiryczną górną granicę możliwości występowania punktów reprezentujących wszystkie grunty na podstawie zależności między wskaźnikiem plastyczności a granicą płynności. Opisana jest wzorem: <gap> IP = 0,9 (wL - 8). Według klasyfikacji zaproponowanej przez <name type="org">Komisję Kartowania IAEG</> oraz normy brytyjskie (BS), na wykresie wyróżniono pięć tzw. "górnych przedziałów plastyczności", w zależności od wartości granicy płynności: niski (wL do 35%); średni (wL 35-50%); wysoki (wL 50-70%); bardzo wysoki