z fajerką na drucie. Dzieci z tak zwanych "dobrych domów" popędzały drewniane, zakupione w sklepach z zabawkami, kółka przy pomocy drewnianych pałeczek. Natomiast dziecięcy proletariat pchał na specjalnie spreparowanym, długim drucie fajerkę kuchenną. Drut był na końcu wygięty w haczyk, który obejmował fajerkę i nadawał jej odpowiednie przyśpieszenie, ślizgając się po jej krawędziach. Trzeba było być nielada kierowcą fajerki, by biec z nią chodnikiem wyczyniając esy-floresy przy wymijaniu przechodniów, wykonywać gwałtowne skręty, a wszystko to tak, aby na chwilę fajerka nie wyślizgnęła się z drucianego haczyka. Żaden chłopczyk "comme il faut" nie próbował nawet się uczyć tego sportu. Do fajerki bowiem