pobierane za posługi religijne (chrzty, śluby, pogrzeby) nie przekraczały stawek określonych przez synody, jednolitych dla całego kraju. Już w pierwszym roku swoich obrad sejm, nazwany później Wielkim, uchwalił (po śmierci biskupa Kajetana Sołtyka) przejęcie dóbr biskupstwa krakowskiego na fundusze wojskowe. W ten sposób pozbawiono tamtejszego hierarchę znacznych dochodów, wynoszących jeszcze po pierwszym rozbiorze ponad pół miliona złotych czystego zysku rocznie. Poniesionych z tytułu tej uchwały sejmowej strat nie mogła oczywiście zrekompensować biskupowi krakowskiemu wyznaczona mu łaskawie przez sejm pensja roczna.<br>W podobny sposób chciano postąpić z majątkami jego kolegów po infule; wszystkie one wraz ze śmiercią dotychczasowych użytkowników miały przejść na własność