z punktu widzenia poety sprawą podrzędną jest utrwalenie słowa. Ale Krasiński też przecież chciał scenę podporządkować w pełni tekstowi: tyle że aktorzy byliby jakby mocniej, i właśnie po stronie słowa, włączeni w akt kreacji.<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>Z tego tekstu Tiecka (i z dalszych jego rozpraw z Dramaturgische Blätter) przebija charakterystyczne dla Niemców pojmowanie zadań dramaturga: romantyczne ideały wyraźnie są podporządkowane potrzebom narodowym, nadrzędnej myśli o "sztuce niemieckiej". Dotyczyło to szczególnie teatru jako sztuki o najliczniejszych odbiorcach. To pomaga też pojąć przyczyny braku w ówczesnej niemieckiej literaturze dzieł, które by realizowały model "dramatu romantycznego" - autorzy dbali głównie o powodzenie sztuk, a teoretycy też nieco