było, że przez dwa miesiące nie będzie chodzić do szkoły. Bowiem choć Joanna bała się szkoły, jednocześnie bardzo ją lubiła. Starannie odrabiała lekcje i wbijała sobie do głowy nazwy odległych rzek i miejsca występowania węgla kamiennego, daty zamierzchłych wydarzeń i przyczyny rewolucji, rodzaje imiesłowów, rosyjskie wierszyki i szczegóły budowy układu pokarmowego dżdżownicy, drżała jednak na myśl, co będzie, jeśli coś wypadnie jej z głowy albo się jej pomyli. Ten strach znajdował wyraz w porannych wymiotach, które wstrząsały jej ciałem, tak że nie mogła nawet myśleć o zjedzeniu śniadania. Napięcie towarzyszyło jej aż do ostatnich lekcji, choć w szkole nie manifestowało się