i woła szyderczo:<br>- Tchórzycie jak Spartak?!<br>Enomaos podniósł się z twarzą purpurową z obrazy.<br>- Od tchórzów ty nam nie wymyślaj. Decyzja ciężka... ale... idę z tobą - zakończył z determinacją, patrząc z lękiem i bólem na Spartakusa.<br>Ten milczał, tylko głowę opuścił jeszcze niżej. Podniosło się dwóch dowódców oddziałów "wolnych z pól".<br>- I my z tobą, Kriksosie. Nasi chłopcy nie pójdą za Alpy. Nie zechcą opuścić rodzinnej ziemi. Bądź zdrów, Spartaku! - mówią nieśmiało.<br> - Bądźcie zdrowi! Źle robicie, towarzysze. Zastanówcie się jeszcze. Wróćcie, poczekamy na was - odpowiedział Spartakus i żal zadrgał w jego głosie.<br>Gdy czterej zbuntowani opuścili namiot, Spartakus ciężko westchnął, oparł