wówczas do polskich herbów szlacheckich. Bojarzy prawosławni, początkowo pominięci w akcie horodelskim, uzyskali w 1434 r. te same prawa i przywileje. Jednakże tylko katolicy mogli zasiadać w radzie wielkoksiążęcej i pełnić wyższe urzędy w państwie. W ten sposób unia w Horodle zapoczątkowała proces przemiany społeczeństwa litewskiego w społeczeństwo stanowe. Przez półtora stulecia aż do 1569 r. była podstawą więzi polsko-litewskiej, chociaż prawny związek obu państw przybierał różne formy.<br><br>Wzajemne stosunki między Polską a Litwą. Mimo postanowień unii horodelskiej Witold dążył nadal do uzyskania pełnej niezależności Wielkiego Księstwa Litewskiego.<br>Starał się to wykorzystać cesarz niemiecki, a zarazem król czeski i węgierski