itp., po<br>wysublimowane, wyspecjalizowane traktowanie przyrody na sposób<br>paraestetyczny z umiejętnością wyodrębniania szczególnie pięknych<br>układów z całości krajobrazu, kolekcjonowaniem muszli o wyszukanych<br>kształtach i kolorach itp.<br><br>&lt;tit&gt;2. Stany estetyczności&lt;/&gt;<br> Estetycznością, czy raczej stanem estetyczności, nazwiemy gotowość<br>podmiotu do zajęcia postawy estetycznej, w tym przypadku - wobec<br>przyrody. Jest to zjawisko specyficzne, ponieważ postawa estetyczna<br>jest jedynie właściwa, sensowna, wobec sztuki, zachodzi bowiem ścisła<br>zależność przedmiotowo-podmiotowa między dziełem sztuki a jego<br>odbiorcą, podczas gdy w przypadku przyrody zależność ta jest niezbyt<br>duża, i ma charakter bardziej możliwościowy niż powinnościowy; nadto<br>przyroda zachowuje swój podstawowy sens także bez współczynnika<br>humanistycznego - może należeć do