końcu lat pięćdziesiątych, dzięki głębokim wierceniom, zebrano większą liczbę danych o temperaturze lodu wnętrz lodowców. Uświadomiły one badaczom, że struktura termiczna pojedynczego lodowca może być bardzo złożona. P.A. Szumski (1955), a następnie C.S. Benson (1961) zaproponowali podział lodowca na strefy glacjalne w zależności od warunków termiczno-wilgotnościowych powierzchni (por. rozdz. 3.3). <br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br> Układ kierunków przepływu wewnątrz lodowca zależy od rozkładu ciśnień wody i winien odbywać się prostopadle do powierzchni ekwipotencjalnych (jednakowych ciśnień). Te z kolei są bardzo zależne od ciśnienia lodu (Shreve, 1972). Powierzchnię ekwipotencjalną za R.L. Shrevem (1972) definiuje się następująco (Hooke, 1989): ((...)) Jeżeli będziemy rozważać poziomy