pozostałym na Podhalu, żyjąc w Ameryce bardzo skromnie, aby jak najwięcej zaoszczędzić i przesłać swoim na Podhalu. Chociaż więc rosły zastępy podhalańskich górali, jednak mało kto o nich coś wiedział, gdyż żyli w odosobnieniu, myśleli tylko o sobie i dla siebie pracowali, odróżniając się od ogółu Polonii również gwarą, którą posługiwali się w życiu codziennym. Uciążliwa praca po kilkanaście godzin dziennie wyczerpywała siły i nie pozwalała im myśleć o odleglejszej przyszłości, o utworzeniu jakiejś własnej organizacji w Ameryce - nie mieli na to czasu, ani sił i tych podstawowych środków materialnych, które pozwalają człowiekowi na prowadzenie życia towarzyskiego. Dodatkową przyczyną tego stanu