chrześcijaństwa"&lt;/&gt;. Dokumentował nim odradzanie się życia duchowego wdeptanego przez "władzę rad" w rosyjską ziemię. Życia zapisanego na pooranych zmarszczkami ludzkich twarzach, powracającego do cerkwi i soborów, do tych mistycznych miejsc przepełnionych świętym irracjonalizmem prawosławia.<br> "&lt;q&gt;U schyłku XX wieku na &lt;name type="place"&gt;Wschodzie&lt;/&gt; odradza się chrześcijaństwo, które zjednoczone - w przyszłości może stać się potężnym &lt;name type="org"&gt;Kościołem&lt;/&gt; &lt;name type="place"&gt;Europy&lt;/&gt; i &lt;name type="place"&gt;Azji&lt;/&gt;&lt;/&gt;" - pomarzył sobie autor książki, sam pewnie świadom, że pozornie najtrudniejszym do zrealizowania będzie nie odrodzenie, lecz właśnie zjednoczenie.<br> To było na długo przed pielgrzymkami Roku Jubileuszowego, w których &lt;name type="person"&gt;Bujak&lt;/&gt; towarzyszył &lt;name type="person"&gt;Janowi Pawłowi II&lt;/&gt;, gdy ten, na progu nowego tysiąclecia, podjął się trudu zbliżenia ku sobie podzielonego