z oznak odwodnienia. Już raz zgubiłem trasę i spadłem z sań, tłukąc boleśnie kolano. Zaprzęg wlókł mnie kilkadziesiąt metrów. Teraz muszę jak najszybciej znaleźć odpowiednie miejsce na biwak. Wkrótce nadejdzie śnieżyca... Przynajmniej psy przestały nerwowo biec. Idą równo. Jednak coraz częściej odwracają łby w moją stronę. Są młode i niedoświadczone -potrzebują opieki. Burza przychodzi nagle i robi się ciemno jak w grobie. Nie dotarłem do leśnej ściany, którą widziałem w oddali. Psy stanęły i zbiły się w gromadę, potępieńczo wyjąc. Czyżby już wiedziały? Czy tak ma wyglądać mój koniec? Zapłaciłem przecież 10 tys. dolarów wpisowego...<br><br>Sława albo śmierć<br>W barze musherów